Obesitas-hypoventilatiesyndroom: frequent, maar vaak gemist
Door de stijgende prevalentie van obesitas wordt hetobesitas-hypoventilatiesyndroom alsmaar frequenter. De symptomen zijn aspecifiek, wat de diagnose bemoeilijkt. Essentiële onderzoeken zijn bepaling van de arteriële bloedgassen overdag en een polysomnografie ‘s nachts. De behandeling bestaat meestal in ventilatoire assistentie door middel van CPAP of biPAP. Een gesprek met dr. Dimitri Stylemans (UZ Brussels) tijdens de"BelgianPneumology Days", die de"BelgianRespiratory Society" heeft gehouden.
Het obesitas-hypoventilatiesyndroom wordt alsmaar frequenter. De prevalentie stijgt met de mate van overgewicht: van 0,4% in de algemene bevolking tot 1,1% bij zwaarlijvigen. 1,4 miljoen Belgen zijn zwaarlijvig. In België wordt het aantal zwaarlijvige volwassenen dat mogelijk een obesitas-hypoventilatiesyndroom vertoont, dan ook geraamd op ongeveer 15 000. Het syndroom wordt gedefinieerd als een hypercapnie (PaCO2≥ 45 mmHg) die overdag in waaktoestand aanhoudt, bij een zwaarlijvig iemand en die niet kan worden toegeschreven aan andere pneumologische, neurologische of mechanische oorzaken. In 90% van de gevallen vertoont de patiënt een obstructieveslaapapneusyndroom, dat kan worden aangetoond met een polysomnografie 's nachts.
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen