Reeks meest gelezen artikelen uit 2020: "Lessen in democratie en intelligentie van Xavier Bettel"

LUXEMBURG 20/10 - Afgelopen zaterdag hielden de eerste minister en de minister van Volksgezondheid van het Groothertogdom Luxemburg een persconferentie. Ze herinnerden eraan dat de Kamer de uitzonderingsmaatregelen moet goedkeuren en dat de horecasector niet moet opdraaien voor de andere sectoren. Op dit vlak zit België volledig verkeerd.

We schreven het hier reeds eerder: het Groothertogdom Luxemburg heeft de Covid-19-pandemie met een ongekende efficiëntie aangepakt. Nochtans tikte het Belgische ministerie van Binnenlandse Zaken met hun kleurenoefening het groothertogdom enkele keren op de vingers. Luxemburg dwong respect af met het persoonlijk beschermingsmateriaal voor de zorgverleners, maskers voor de bevolking, toegang tot tests en uiteraard een efficiënt contact- en opsporingsbeleid.

Toch ziet Luxemburg ook het aantal positieve tests toenemen. Die trend is veel kleiner dan in België, maar net als andere landen volgt de overheid de ziekenhuiscapaciteit nauwgezet op. Daarom zat iedereen voorbije zaterdag op dit persmoment te wachten, rekening houdende met de uitzonderingsmaatregelen in Frankrijk en in België.

De eerste minister en de minister van Volksgezondheid benadrukten dat eigenlijk vooral in de privésfeer de afstands- en hygiënemaatregelen niet meer worden opgevolgd. Daarom riepen ze iedereen op om verantwoordelijkheid op te nemen, in het bijzonder in hun contacten met kwetsbare personen. Een logische, coherente en vooral evenredige maatregel.

Klap in het gezicht voor de Belgische regering

Maar twee uitspraken van Xavier Bettel tijdens deze briefing kunnen niet anders dan België met de feiten op de neus drukken:

• "Mochten we in een situatie komen waar nieuwe maatregelen nodig zijn, dan moeten die aan de Kamer worden voorgelegd. Maar we zijn tot de conclusie gekomen dat het uur voor nieuwe maatregelen nog niet is gekomen."
• "We stellen vast dat de tafelservice een systeem is waarin de mensen vertrouwen hebben. Het bewijs is dat waar dit kader bestaat, zoals in restaurants of handelszaken, we daar de minste besmettingen hebben." 

De dag na de georganiseerde dramascène in België, met de medeplichtigheid van de meerderheid van de media die elke zin voor kritische blik verloren lijkt te hebben, moet het voorbeeld van de Luxemburgse eerste minister als een klap in het gezicht van de Belgische regering aankomen. Deze legislatuur begint met het nemen van maatregelen waarvan de grondwettelijkheid op zijn minst twijfelachtig is en die overduidelijk disproportioneel zijn, zonder aangetoonde efficiëntie.

Bij benadering zes maanden

Maar wat hebben onze negen ministers van Volksgezondheid de voorbije zes maanden uitgespookt?

Hebben ze beroep gedaan op het leger, dat nochtans beschikbaar is en over infrastructuur beschikt, alsook medisch en paramedisch personeel? Hetzelfde leger in Luxemburg bouwde een veldhospitaal en deelde tijdens de lockdown maskers uit aan 200.000 grensarbeiders.

Hadden ze (letterlijk) oor voor de vermoeidheid van het zorgpersoneel? Wisten ze dat reeds 20% ziek thuis zat? Hebben ze hen iets anders beloofd dan beloftes die niks voorstellen? Kunnen de 500 miljoen euro aan steun voor de horeca niet gebruikt worden voor jaarlijks duizenden jobs die kunnen bijspringen in de zorgsector, jobs die deze sector nu meer dan nodig heeft?

Hebben ze zich echt voorbereid op deze voorziene overlast? Zes maanden geleden zette Luxemburg (opnieuw als voorbeeld) een reserve van 8.000 beschikbare zorgverstrekkers in die hulp bood in de grote ziekenhuizen. Achtduizend personen op een populatie van iets meer dan 600.000 inwoners zou op Belgische schaal 170.000 personen vertegenwoordigen.

Onwaardige kinderlijke houding

Zorgverstrekkers, artsen en andere verzorgenden, huisartsen net als de ziekenhuisgeneeskunde mogen niet het slachtoffer zijn van een kinderlijke, beschuldigende en autoritaire houding die de regering De Croo in de rampzalige week van 12 oktober heeft genomen. Met als weinig benijdenswaardig hoogtepunt de sluiting van sociale ontmoetingsplaatsen die de meeste veiligheid boden en een avondklok die een rechtsstaat oneer aandoet.

Deze houding is onwaardig voor personen die aan politiek doen, die niet anders doen dan zich terug te plooien op een decennialange collectieve verantwoordelijkheid die de gezondheidssector systematisch heeft uitgehold. De voorbije 30 jaren daalde het aantal acute bedden met een kwart, het zorgpersoneel kijkt aan tegen een stijgende rendabiliteitsdruk en ziekenhuizen mikken op een submaximale bezettingsgraad, met als hoogtepunt – elk jaar – de overbelasting en verzadiging van de ziekenhuizen tijdens de periode van griep- en luchtweginfecties.

Ze beweren dat deze houding de patiënten moet beschermen. En de ziekenhuizen ontlasten. Maar we weten dat deze houding in werkelijkheid de pleister op het houten been is, dat al heel ziek is door een decennialange politieke verwaarlozing.

Dr. Eric Mertens

Dr. Eric Mertens, journalist en uitgever, observeert sinds meer dan dertig jaar de evolutie van de geneeskunde en de gezondheidszorg in België en het Groothertogdom Luxemburg.

MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.