Bedenkingen bij de vaccinatiestrategie: “Chi va piano, va sano?”
BRUSSEL 22/01 - In Europa staat België inderdaad op de voorlaatste plaats in het snelheidsklassement: einde vorige week waren 35 000 Belgen (0,38%) ingeënt. Intussen is dat iets meer dan 1%. Een tiende van de beschikbare doses is toegediend.
Dat is zeker toe te schrijven aan de institutionele lasagna en de vele beleidsniveaus. In België wordt veel nagedacht in veel denkgroepen, comités en andere gemeenschapscommissies. En door het streven naar taalpariteit wordt de lasagna zeer groot.
Meneer Vandenbroucke zou omringd zijn door een twintigtal raadgevers. Wie zijn ze? Vijftien infectiologen en vijf epidemiologen? Zit er een huisarts bij? Een coördinerend arts van een woonzorgcentrum? Een psycholoog-pedagoog? Een kinderpsychiater? Ik raad u aan het uitstekende artikel van prof. Malchair van het CHU van Luik te lezen over het lijden bij kinderen. Daar wordt veel te weinig over gezegd. Het lijden van kinderen is immens, en je moet ze vooral niet zeggen dat ze nog hun hele leven voor de boeg hebben. Ze missen nu een heel stuk van hun psychosocioaffectieve ontwikkeling. Volgens een recente Franse studie heeft 10% van de studenten de laatste twaalf maanden aan zelfdoding gedacht.
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen
MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.
