Een jaar Covid-19: tussen ziekenhuis en privépraktijk, interview met een jonge arts
BRUSSEL 25/03 - Solange Manedong Kamanou afgestudeerd aan de ULB heeft haar stage beëindigd in maart 2020 en heeft zich dan als huisarts gevestigd in Ganshoren. Haar eerste stappen als huisarts zouden allicht vergelijkbaar zijn geweest met die van ons allemaal, ware het niet dat de coronapandemie roet in het eten heeft gegooid. Een beknopte samenvatting van een traject gekenmerkt door innige betrokkenheid, tevredenheid, twijfels en droefheid over sommige situaties.
Na twee jaar assistentschap in huisartsenpraktijken in het Brusselse Gewest is de jonge collega aan de slag gegaan in de dienst orthopedie van het Ziekenhuis Joseph Bracops in Anderlecht, dat deel uitmaakt van het ‘Iris Ziekenhuizen Zuid'-netwerk.
In februari en maart vorig jaar heeft ze als huisarts enkele mogelijke gevallen van Covid-19 gezien, maar het vervolg was vrij eenvoudig: de patiënten werden immers meteen naar het ziekenhuis gestuurd voor een PCR-test. "Bij mijn aankomst in Bracops ging het meteen snel", herinnert ze zich. "In het begin werden patiënten bij wie een orthopedische ingreep gepland was, maar die positief bleken te zijn, getransfereerd naar onze Covid-19-eenheid. Als die volledig bezet was, hielden we de patiënten in onze dienst."
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen
MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.
