Reactie op het opiniestuk van dr. Lechien: "Gezondheid is ieders verantwoordelijkheid"

Dat er dan een deel van die patiënten afhaakt, niet meer kan volgen, de maatregelen in verband met Covid-19 aan zijn laars lapt, is dan niet meer dan normaal.

Zij zijn per definitie leek. Alles wat binnen hun referentiekader als niet ok aanvoelt, zullen ze niet volgen, of minstens in vraag stellen.

Normaal toch, niet?

Wij artsen zijn, dixit de confrater, vooral opgeleid om mensen te genezen. We hebben veel te weinig inzicht in de psyche van de patiënt die voor ons zit. Daar zit een deel waarheid in. Hoeveel opleiding hebben we gehad over communicatie met een patiënt? Het mededelen van een slechte diagnose? Het voorstellen van één welbepaalde specifieke behandeling? Het opvangen van de emoties, die onvermijdelijk gepaard gaan met slecht nieuws?

De opleiding is nog altijd in hoofdzaak curatief georiënteerd, en veel te weinig preventief en holistisch.

Zeker in de huidige context, waar heel wat mensen sterven met een ziekte, meer dan door één specifieke aandoening, zou er veel meer aandacht moeten zijn voor het niet somatische aspect van de omgang met onze patiënt.

Op dat punt heeft de collega zeker een punt. We zijn te weinig empathisch opgeleid als het aankomt op het communicerend aspect van onze opleiding. Veel patiënten denken ook nog altijd dat de arts het wel zal weten, dat hij/zij de autoriteit is, waar naar geluisterd dient te worden. De arts heeft de kennis en autoriteit op zak om een juiste behandeling in te stellen. Zo loopt het nog heel vaak.

Toch tekent er zich verandering af. Het internet laat toe dat mensen zelf een en ander te weten komen over hun pas gediagnosticeerde aandoening. Ze lezen welke behandelingen al dan niet mogelijk zijn. Met deze agenda in het achterhoofd, consulteren ze hun vertrouwensarts, en toetsen ze hun opgedane kennis af aan het oordeel van hun huisarts. Een positieve evolutie, ware het niet dat internetkennis niet per definitie evidenced based informatie betreft. De arts heeft dan als taak bij te sturen, betrouwbare kennis te onderscheiden van dubieuze bronnen.

Waar de collega in de mist gaat, is als hij beweert dat de huidige pandemie het gevolg is van het mislukken van ons huidig politiek handelen. Dit is manifest onjuist. De politiek heeft gedurende de ganse Covid-19-crisis moeten anticiperen op snel wijzigende omstandigheden. Hoe kan je dan beweren dat foute keuzes gemaakt zijn? Wat waren dan wel de juiste keuzes geweest? Dat zou ik graag vernemen van de collega.

Een onbekend virus heeft de wereld overhoopgehaald. Een nooit geziene crisis was het gevolg, op alle vlak. Hoe kan je dan poneren dat onze regering fout handelt, of het anders had moeten aanpakken? Welke precedenten heeft de collega om ons beleid af te kraken? Welke argumenten kan hij aandragen om onze manier van werken in vraag te stellen?

Akkoord, het vaccineren gaat traag, voor velen te traag. Is onze regering daarvoor verantwoordelijk, zeker als je weet dat de vaccincontracten op Europees niveau zijn afgesloten? Misschien moeten we het antwoord wel zoeken op een ander niveau. Misschien moeten we eens kijken naar de organisatie van ons economisch bestel?

Het is toch absurd vast te stellen dat we nu angstvallig zitten te wachten op vaccins, in de hoop dat ze tijdig komen, om verder onheil te vermijden? En dat in een van de rijkste regio's ter wereld.

Want wees daar maar zeker van. Eind dit jaar 2021 zijn we nog lang niet verlost van Covid-19. Zolang het Afrikaans continent en andere derde wereld gebieden verstoken blijven van adequate vaccinatie, zullen we kunnen fluiten naar onze zo felbegeerde vrijheid.

Dr. Wouter Van den Abeele

huisarts

MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.