Burgerlijke ongehoorzaamheid, een kwestie van noodzaak

Ter herinnering, de verschillende ministers van Volksgezondheid hebben zaterdag beslist dat mensen die gevaccineerd zijn en een hoogrisicocontact hebben gehad met iemand die corona heeft, zich alleen nog op de eerste dag na dat contact moeten laten testen. Zij moeten in quarantaine blijven tot ze een negatief resultaat hebben. Een tweede test - op de zevende dag na het contact - vervalt.

"De argumenten die Domus Medica aanhaalt, zijn meer dan terecht. De argumenten die minister Beke formuleert om de wijziging te verantwoorden, ogen zwak. Eens te meer blijkt uit dit meningsverschil dat de overheid de huisartsen niet serieus neemt.  Hieruit blijkt ook dat minister Beke zich niet laat omringen door mensen die voeling hebben met het terrein.

Domus Medica stelt een aangepaste teststrategie voor, meer info via deze link.

Ik weet het, het is een oud zeer. De kabinetten van ministers worden bevolkt door studaxen die influisteren wat dient te gebeuren, zonder daarin veel oog te hebben voor de realiteit op de werkvloer. Dit is niet alleen bij de huisartsen zo, en bij uitbreiding binnen de gezondheidszorg. Ook op tal van andere beleidsdomeinen zie je dit spagaat.

Heel weinig landen kennen het systeem van kabinetten. Een schare volgelingen die gedwee de minister trouw blijven. Ze schermen de excellenties af van de administratie, ze ontwikkelen eigenhandig beleid, dat maar zelden wordt afgetoetst op het terrein. Hoeft het dan te verbazen dat er onenigheid van komt?

De krijtlijnen van het beleid worden op de partijhoofdkwartieren uitgetekend, waarna de hondstrouwe, plichtsbewuste cabinettards binnen het uitgetekende stramien trachten een politiek programma te realiseren, dat zo dicht mogelijk aanleunt bij wat de partijlijn opdraagt.

Dit is een zeer problematische situatie. Eens te meer is hier de particratie in al zijn glorie aan het werk. Niet de parlementsleden of de cabinettards, zelfs niet de ministers, maar de partijvoorzitters dicteren de politieke gang van zaken. Zij bepalen welke voorstellen voor discussie vatbaar zijn, over welke thema's er kan onderhandeld worden. Niemand anders.

Hoeft het dan te verbazen dat de afstand tussen wat politiek bedisseld wordt, en wat goed is voor de individuele burger, proporties aanneemt die niet meer gezond zijn?

Hoeft het dan verwondering te wekken dat Domus Medica de huisartsen te velde aanraadt om burgerlijk ongehoorzaam te zijn? Nee, toch?

Als we doen wat de overheid vraagt, dan moeten we ons de komende dagen en weken nog alleen maar bezighouden met testen, advies geven, attesten uitschrijven, onderhandelen over welk attest het moet zijn, enz… De reguliere zorg, die tot voor kort al op een laag pitje stond, komt alleen nog maar meer in het gedrang als we ons houden aan de officiële richtlijnen.

Eindelijk tonen de huisartsen lef. Ze tonen dat ze niet met hun voeten laten spelen. Ze willen blijven zorg dragen voor de burger, op voorwaarde dat ook hun wensen gerespecteerd blijven. Dit kan alleen als er niet alleen geluisterd wordt naar de ervaring van de artsen, maar ook dat de bevoegde minister dit in de praktijk brengt.

Alle argumenten die de minister aandraagt om zijn visie te verdedigen, zijn maar schijnargumenten. Wil je ervoor zorgen dat we met Kerst in een lockdown terechtkomen, wel, dan moet je het testen op dag 7 compleet loslaten. Asymptomatische dragers zullen lachen in hun vuistje. Ze zullen het virus een rode loper geven om zijn gang nog meer de laten gaan, dan nu al het geval is. Ze bieden het virus een autostrade waarop het volop zijn wapens kan inzetten, teneinde de bevolking nog langer in een houtgreep te houden.

Deze beslissing heeft geen enkele wetenschappelijke basis. Het is gewoon de vlucht vooruit die de regering hier neemt. Gokken en hopen dat het wel zo'n vaart niet zal lopen.

De contacttracing faalt, in hoofdzaak wegens een gebrek aan personeel. Wat doet de regering? Doodleuk een pleister leggen op een open wonde. Alsof daarmee de kous af is, alsof daarmee het probleem is opgelost.

Ten gronde pakt de regering dit euvel niet aan. Ze verplaatst het probleem gewoon. Eigenlijk een vestzak, broekzak operatie, zoals ze dat zo graag noemen in de Wetstraat."

Over de auteur

Dr. Wouter Van den Abeele werkt als huisarts te Zelzate. Zijn medische expertisegebieden zijn  huisartsgeneeskunde en de geriatrische tak van de geneeskunde. Hij is bijzonder geïnteresseerd in (wetenschaps)filosofie en werpt graag een kritische blik op wat zich in de media afspeelt.

MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.