Ongelijkheid, een onuitroeibaar fenomeen
BRUSSEL 02/12 - ‘Dat ongelijkheid, historisch onrecht en menselijk leed aan de basis liggen van de relatieve welvaart van onze regio, is een feitelijke waarheid die ongemakkelijk is, maar onvermijdelijk lijkt.’ Het is een citaat uit een column van Dalilla Hermans die op 30 november in De Standaard is gepubliceerd.
Waaraan hebben we de welvaart in onze westerse wereld te danken ? Wat is de reden van de relatief beperkte ongelijkheid binnen onze samenleving, zeker als we vergelijken met sommige regio's op deze wereldbol, zoals Azië, Afrika of Zuid-Amerika ?
Want dat de discrepantie moreel al lang niet meer te verantwoorden valt, daar kunnen we niet omheen. Een ongemakkelijke waarheid, maar één die kan tellen.
Toch lijkt Europa geen haast te maken met zich bekommeren om de mensonwaardige omstandigheden waarin nog altijd een substantieel deel van de wereldbevolking leeft.
De covid vaccinatiepolitiek laat zien dat we in de grond nog altijd de neiging hebben om er eerst voor te zorgen dat wij onze schaapjes op het droge hebben, vooraleer we ons gaan bezighouden met de situatie elders, goed wetende dat varianten zullen blijven circuleren, zolang er geen degelijke vaccinatiegraad is, ook in die landen die op dit eigenste ogenblik verstoken blijven van vaccinatie.
Een globale vaccinatiestrategie lijkt dan ook verder af dan ooit. Nochtans zou het de evidentie zelf moeten zijn, niet in het minst vanuit wetenschappelijk oogpunt.
Het is dan ook hoogst merkwaardig te noemen dat de wetenschappelijke wereld geen vuist maakt tegenover de bedrijven die op dit ogenblik de plak zwaaien wat vaccinontwikkeling en verspreiding betreft.
Een statement waarin de boodschap te kennen wordt gegeven dat een vaccin toegediend krijgen niet het exclusieve voorrecht kan zijn van mensen die toevallig in een welvarende of meer ontwikkelde regio op deze aardbol leven.
Er is geen enkel degelijk excuus te bedenken waarom de huidige vaccins niet tot bij armere regio's zouden kunnen geraken. De technologische vooruitgang is al dermate opgeschoten dat het perfect mogelijk moet zijn om elk individu een fundamenteel grondrecht niet te ontzeggen.
Als we in staat zijn om op een goed jaar tijd vaccins te ontwikkelen, iets wat enkele decennia geleden niemand voor mogelijk zou hebben gehouden, dan is er geen zinnige uitleg te bedenken waarom op dit ogenblik enkel rijkere regio's reeds een degelijke vaccinatiegraad hebben.
Want laten we wel wezen, dit beestje is straks 2 jaar onder ons. Met de omikronvariant belooft ook volgend jaar nog heel wat in petto te hebben.
Ook de vaccinontwikkeling zal in de tussentijd niet stilzitten. Dat stemt zeker hoopvol. Dus het is zeker niet allemaal kommer en kwel. Positieve ontwikkelingen mogen zeker ook eens in de schijnwerpers komen.
De bottomline moet zijn dat ongelijke toegang tot gezondheidszorg iets is dat we nooit als een evidentie mogen beschouwen.
Ongelijkheid op alle mogelijke fronten zal een blijvend aandachtspunt worden. Het mag nooit of te nimmer onder de mat geveegd worden, of geminimaliseerd.
De WHO draagt in mijn ogen dan ook een verpletterende verantwoordelijkheid, als we er niet in slagen die ongelijkheid op vaccinatievlak te realiseren.
Over de auteur
Dr. Wouter Van den Abeele werkt als huisarts te Zelzate. Zijn medische expertisegebieden zijn huisartsgeneeskunde en de geriatrische tak van de geneeskunde. Hij is bijzonder geïnteresseerd in (wetenschaps)filosofie en werpt graag een kritische blik op wat zich in de media afspeelt.
MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.
