Ziekenhuisartsen: een Mexicaans leger? (deel 2 van 3)
BRUSSEL 16/08 - Nu een natuurramp een aanzienlijk deel van België onder water heeft gezet, lijkt de hervorming van de ziekenhuisfinanciering mee weggespoeld. Samen met meubilair dat we in kolkende riviermassa’s zagen wegdrijven in extra journaals. Niets is natuurlijk minder waar: het staat geduldig op z’n onvermijdelijke beurt te wachten in de rustige ministeriële Amerikaanse koelkast, misschien wel naast het communautaire.
Ondertussen wordt het ziekenhuisbudget nog altijd voor ongeveer 1/3 samengesteld uit afhoudingen op de artsenhonoraria. Het enige deel waar nog enige ‘rek' op zit. Elke ziekenhuiscollega die z'n balans opmaakt van de laatste 10 jaar weet wat dat in de praktijk voor hem/haar betekende: toename van de kosten en daling van het inkomen.
Ruwweg kan men een onderscheid maken tussen gesalarieerde artsen en zelfstandige collega's. De eersten ontvangen een maandloon en zijn hiërarchisch het minst vrij, want volledig in dienst van hun ziekenhuis. Hun arbeidscontracten bevatten om historische en wettelijke redenen nog clausules over ‘afwezigheid van graad van ondergeschiktheid' en ‘autonomie van medisch handelen'.
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen
MediQuality biedt haar leden de mogelijkheid hun mening te uiten over actuele en/of medische kwesties. Deze opinies weerspiegelen de persoonlijke mening van hun auteur en vallen onder diens verantwoordelijkheid.