Effectiviteit van vibratieoefeningen bij niet-specifieke chronische lagerugpijn
Het belang van therapieën met oefeningen bij patiënten met chronische lagerugpijn moet niet worden aangetoond. Bij de revalidatie van mechanische lagerugpijn maakt men gebruik van stabilisatieoefeningen van de romp. Maar voor discushernia’s en postoperatief zijn vibratieoefeningen een meer recente methode. Wat weten we over de effectiviteit van deze beide therapieën?
Lagerugpijn (Low back pain, LBP) is een wereldwijd probleem voor de volksgezondheid. Naast een medicamenteuze therapie beveelt men vaak rugoefeningen aan, waaraan de patiënt actief deelneemt. Oefeningen om de romp te stabiliseren (Core Stabilization Exercise, CSE) zijn gebaseerd op de motorische controle van de belangrijkste spieren van de romp. Hoofddoel is om die spieren te versterken. Vibratieoefeningen van het volledige lichaam (Whole-Body Vibration Exercise, WBVE) gebeuren op een vibrerend platform (type Power-Plate) en bestaat uit een repetitieve mechanische en vibrerende beweging. Doel is om de botdensiteit te behouden of te verhogen, om de spierkracht te verhogen en om het evenwicht en de mobiliteit te verbeteren. In deze studie vergeleken onderzoekers de effectiviteit van WBVE met die van CSE op het vlak van de pijn en het functionele herstel bij patiënten met NLBP (chronic non-specific LBP).
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen