Gemetastaseerd melanoom behandeld met checkpointremmers: klopt de obesitasparadox nog?
16/08 - Volgens meerdere studies correleert een hoge body mass index met een betere overleving bij patiënten met een gemetastaseerd melanoom, met name als ze worden behandeld met checkpointremmers of gerichte geneesmiddelen. Maar daar is niet iedereen het over eens, ook al zijn soortgelijke bevindingen gedaan bij niet-kleincellige longkanker. Wat is er nu precies van aan? Een nieuwe studie bij 1214 patiënten wakkert de discussie nog aan.
Meerdere studies hebben een betere respons op de behandeling en een langere totale overleving vastgesteld bij kankerpatiënten met een BMI ≥ 30 kg/m². Vandaar de obesitasparadox. Maar dat is echter niet in alle studies teruggevonden. Petrelli F et al. hebben in de JAMA in 2021 een meta-analyse van 203 studies gepubliceerd bij in het totaal 6 320 365 patiënten. De conclusie van die meta-analyse is: bij longkanker, niercarcinoom en melanoom lijkt het overlijdensrisico lager te zijn bij zwaarlijvige dan bij niet-zwaarlijvige patiënten. De HR bij die drie kankers bedraagt respectievelijk 0,86, 0,74 en 0,74. Sommige studies hebben de overleving bekeken volgens het type behandeling (checkpointremmers versus gerichte geneesmiddelen). En ook die studies hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd.
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen