Dossiers  >   Prostaatkanker  >  Neoadjuvante behandeling bij een plaatselijke hoogrisicoprostaatkanker Is een hormoontherapie van een nieuwe generatie interessant?

Neoadjuvante behandeling bij een plaatselijke hoogrisicoprostaatkanker Is een hormoontherapie van een nieuwe generatie interessant?

01/09 - Volgens deze Belgische studie heeft een neoadjuvante hormoontherapie van een nieuwe generatie heilzame effecten bij een plaatselijke hoogrisicoprostaatkanker. Het aantal patiënten met een minimale residuele ziekte was 4-maal hoger bij de patiënten die werden behandeld met apalutamide plus degarelix, dan bij de patiënten die enkel degarelix kregen. Ook het aantal patiënten waarbij het tumorstadium daalde tot een stadium pT2, was hoger met apalutamide. Een samenvatting van de gegevens die prof. Steven Joniau (UZLeuven) heeft gepresenteerd op het laatste congres van European Association of Urology, dat begin juli heeft plaatsgevonden in Amsterdam. Een quizvraagje: zoek in het logo van het congres de 6 elementen die verwijzen naar urologie en Nederland.

Een hoogrisicoprostaatkanker (goed voor 20% van de gevallen van prostaatkanker) blijft een verontrustend probleem. 75% van de 5 jaarssterfte aan prostaatkanker betreft immers die kleinere groep. Tegen die achtergrond is een neoadjuvante hormoontherapie uitgetest voor een radicale prostatectomie. Met succes: minder lymfeklierinvasie en kleiner tumorvolume, maar geen effect op de overleving. Die studies zijn echter uitgevoerd met antiandrogenen en LHRH-agonisten van de eerste generatie. Ze hadden ook niet de statistische kracht die nodig is om een verschil in overleving vast gestellen, de follow-up was kort en de meeste patiënten hadden een prostaatkanker met een laag of een intermediair risico. In 2017 heeft een retrospectieve studie (Tosco, 2017) de deur geopend voor een neoadjuvante  hormoontherapie bij patiënten met een hoogrisicoprostaatkanker (stadium T3-4, PSA > 20 ng/ml of gleasonscore 8-10): de overleving was beter bij de patiënten die voor de prostatectomie een hormoontherapie hadden gekregen, dan bij de patiënten die er geen hadden gekregen.

Wilt u de rest van dit artikel lezen?

Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen

Om veiligheidsredenen is uw browser niet compatibel met onze site

We raden u aan een van de volgende browsers te gebruiken: