Gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker: PARP-remmer als eerstelijnstherapie?
In de PROpel-studie werden patiënten met een gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker met afwijkingen van de genen die het DNA herstellen via homologe recombinatie, behandeld met een combinatie van een PARP-remmer en een hormoontherapie van een nieuwe generatie. De overleving zonder radiografische progressie was beter met die combinatietherapie, maar er zijn nog geen gegevens over de totale overleving. Die laatste zijn nodig voor wordt beslist de behandeling aan te passen.
De laatste jaren is veel vooruitgang geboekt met de komst van PARP-remmers. De eerste successen zijn behaald bij ovariumkanker. Nu is dus ook succes geboekt bij gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker met een PARP-remmer in combinatie met een hormoontherapie van een nieuwe generatie. Een belangrijke aanwinst aangezien de mediane overleving bij die kanker nauwelijks 3 jaar bedraagt. In een fase II-studie was de progressievrije overleving significant beter met een combinatie van olaparib en abirateronacetaat na docetaxel. Daarom is een fase III-studie op touw gezet om de gunstige effecten ervan als eerstelijnstherapie te evalueren rekening houdende met eventuele afwijkingen van het herstel door homologe recombinatie (HRRm-toestand).
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen