De-escalatie van de behandeling bij de ziekte van Crohn
Een ziekte van Crohn, die niet reageert op de klassieke behandeling, wordt gewoonlijk behandeld met een combinatie van infliximab en een immunosuppressivum (een thiopurine of methotrexaat). Als de ziekte al geruime tijd in remissie is zonder corticosteroïden, rijst de vraag of je een van die geneesmiddelen zou kunnen stopzetten aangezien ze toch bijwerkingen hebben op lange termijn. Deze internationale studie uitgevoerd in 64 centra in Europa en Australië heeft de evolutie van de ziekte geëvalueerd na stopzetting van infliximab of het immunosuppressivum versus voortzetting van de combinatietherapie.
Een open gerandomiseerde studie bij meer dan 200 patiënten
De studie is uitgevoerd bij 207 patiënten (43% vrouwen), die een combinatie kregen van infliximab 5 mg/kg om de 8 weken en een immunosuppressivum sinds minstens 8 maanden en die in klinische remissie waren zonder corticosteroïd sinds minstens 6 maanden. De gemiddelde duur van de ziekte was 6,7 jaar. Het gemiddelde CRP-gehalte was 1,2 mg/l, het fecale calprotectinegehalte 89,9 µg/g stoelgang. 89% van de patiënten vertoonde geen ulceratie bij endoscopie. De patiënten werden in een 1-1-1-verhouding ingedeeld in 3 groepen: voortzetting van de combinatietherapie (n = 67), onderbreking van infliximab (n = 71) en onderbreking van het immunosuppressivum (n = 69). In geval van een relaps te oordelen naar de CDAI (Crohn Disease Activity Index) en een marker van ziekteactiviteit (CRP of het fecale calprotectinegehalte) werd de behandeling hervat (hervatting van het immunosuppressivum of de TNF-alfa-antagonist) met zo nodig een verhoging van de dosering van infliximab tot 10 mg/kg/d. De twee primaire eindpunten waren het relapspercentage en de tijd in remissie gedurende 2 jaar.
Wilt u de rest van dit artikel lezen?
Registreer gratis om toegang te krijgen tot de volledige inhoud van MediQuality op al uw schermen